لبه‌ی جهان قابل مشاهده کجاست؟ فرای آن چیست؟
به ظاهر درست است اگر بگوییم جهان شامل همه چیز می‌شود، اما این همه‌چیز باید جایی تمام شود، نه؟
آیا جهان لبه دارد؟ اگر منظورمان از جهان، هر چه که هست باشد، آنگاه مشخص است که جهان لبه‌ای ندارد. اگر فکر کنیم که دارد، در واقع همه‌چیز را در نظر نگرفته‌ایم.
اما مردم معمولا این سوال را کمی متفاوت می‌پرسند، طوری که انگار لبه‌ای وجود دارد.
آنها می‌پرسند: اگر کیهان در حال گسترش است، به داخل چه چیزی گسترش می‌یابد؟
اما این معنی مد نظر از “جهان در حال گسترش” را درست تعبیر نمی‌کند.
در برلین سال ۱۹۱۵، در اوج جنگ جهانی اول، آلبرت اینشتین به یک ایده‌ی انقلابی برای گرانش دست یافت، که جای ایده‌ی نیوتون را تصرف کرد. او در سال ۱۹۱۶، این ایده را برای عظیم‌ترین منبع جرم گرانشی، یعنی کیهان، به کار برد. نظریه‌ی اینشتین نشان داد (توسط دیگران کشف شد، نه خودش) که جهان نمی‌تواند ساکن باشد، بلکه باید در حرکت باشد ( یا در حال انبساط باشد یا انقباض).
در واقع در سال ۱۹۲۹، ستاره شناس آمریکایی اِدوین هابل، کشف کرد که کهکشان‌ها در حال دور شدن از یکدیگرند، مانند گلوله‌های انفجاری کیهانی در نتیجه‌ی یک انفجار کلان (مهبانگ)
انبساط جهان ۱۳.۸۲ میلیون سال پیش با مهبانگ آغاز شد و به سبب انرژی تاریک به شتاب گرفتن ادامه می‌دهد، در حالی که گرانش تلاش دارد از سرعت آن بکاهد.
در اصل، منظورما ازانبساط کیهان این است که فاصله‌ی بین کهکشان‌ها در حال زیاد شدن است.
نظریه‌ی اینشتین می‌تواند به راحتی جهانی را توصیف کند که تا ابد ادامه دارد و بنابراین، لبه‌ای ندارد. یا کیهانی را مجسم کند که روی خود خم می‌شود؛ مانند ورژنی از سطح یک توپ که ابعاد بیشتری دارد، و نیز لبه‌ای ندارد.اما مورد دوم، در صورتی تایید می‌شود که وقتی با تلسکوپ‌هایمان به اندازه‌ی کافی به دور دست می‌نگریم، همان کهکشان‌ها را از طرف مقابل کیهان رصد کنیم.
بعضی نیز می گویند که کیهان لبه‌ی محسوسی دارد، چون ۱۳.۸۲ میلیون سال پیش در مهبانگ متولد شده، و درنتیجه ما میتوانیم فقط آن کهکشان‌هایی را مشاهده کنیم که نورشان کمتراز۱۳.۸۲ میلیون سال طول کشیده است تا به ما برسد.
جهان قابل مشاهده توسط افق کیهانی محدود شده‌است، بسیار شبیه به افق دریا. همانطور که می‌دانیم، دریای بیشتری ورای آن افق وجود دارد. ما می‌دانیم کهکشان‌های بیشتری ورای افق کیهانی وجود دارند. (احتمالا تعداد نامحدودی)
اما به سادگی، نورشان هنوز وقت کافی نداشته‌اند که به ما برسند.
ترجمه : آناهیتا امیرفرهنگی
منبع : www.sciencefocus.com
